Zielononóżka Polska
nr obrączki 0/1
nr obrączki 1/0
16
18
Pochodzenie:
Oryginalna polska rasa, przystosowana dla warunków ekstensywnych hodowli. Pierwsze udokumentowane wzmianki pochodzą z 1879 roku. Po raz pierwszy wystawiona na krajowej wystawie we Lwowie w 1894 roku. Przez długi czas uchodząca za symbol polskości. Ma naturę pierwotną, na wpół dziką i dominującą. Nie zalecana do hodowli w pomieszczeniach zamkniętych.
Wrażenie ogólne:
Ptak typu średniego z niezbyt długim, trójkątnym tułowiem i średnio długim ogonem.
Cechy rasowości koguta:
- Głowa: Średniej wielkości, owalna.
- Dziób: Krótki, stosunkowo mocny, na końcu lekko wygięty, o barwie ciemnego rogu, spód jaśniejszy.
- Grzebień: Pojedyńczy, cienki, średnio duży z 6-7 równomiernie wyciętymi zębami (do 4 cm wysokości i 7 cm długości), prosto stojący, gładki, błyszczący, z chorągiewką lekko przedłużającą linię tyłu, nie powinien kłaść się na szyję.
- Policzki: Czerwone, pokryte nielicznymi piórkami.
- Zausznice: Czerwone, średniej wielkości, lekko podłużne, delikatnej budowy.
- Dzwonki: Średnio długie, gładkie, dobrze zaokrąglone.
- Oczy: Duże, o pomarańczowo-brązowej tęczówce z ciemniejszą obwódką.
- Tułów: Pełny, niezbyt długi, wpisany w trójkąt, lekko podniesiony.
- Szyja: Średnio długa, nieco w tył wygięta, z bogatą, opadającą na ramiona grzywą.
- Pierś: Pełna, szeroka, dość wydatna, stosunkowo wysoko noszona.
- Brzuch: Dobrze rozwinięty, pełny, obfity.
- Plecy: Dość długie, szerokie na całej długości, z boku zaokrąglone, do tyłu lekko pochylone, z bardzo dobrze wykształconym siodłem, w przejściu linii pleców w ogon widoczne jest załamanie.
- Ramiona: Szerokie i zaokrąglone.
- Skrzydła: Duże, z szerokimi lotkami, ciasno przylegające do tułowia, noszone równolegle do linii pleców.
- Siodło: Średnio szerokie.
- Ogon: Średnio długi, szeroki, bogato opierzony, noszony pod kątem 50-75 stopni, częściowo rozwarty, z niezbyt długimi, pochylony lekko w ku tyłowi, z długimi szablasto wygiętymi sierpówkami, pokrywającymi liczne szerokie sterówki.
- Uda: Stosunkowo silne, dobrze widoczne, przylegające.
- Skoki: Średnio wysokie, mocne.
- Palce: Dość krótkie, raczej drobne, u młodych osobników jasno zielonej barwy, ciemniejszych, u starszych nawet do barwy zielono-łupkowej.
Upierzenie: Bogate, dobrze przylegające.
Cechy rasowości kury:
Co do głównych cech są zgodne z kogutem z uwzględnieniem cech charakterystycznych dla płci. Jest mniejsza, ma grubszy tułów i bardziej rozbudowany brzuch. Grzebień stojący o 6-7 zębach. Ma mniejszy grzebień, wyprostowany. Szyja długa, prosta. Pierś wysunięta do przodu. Uda mocne. Ogon ma wyraźnie rozszerzony, noszony pod kątem 50- 60 stopni.
Duże błędy:
U koguta: Duża głowa. Długi, smukły dziób. Bardzo duży, ciężki obwisły grzebień. Kładąca się do tyłu chorągiewka. Duże zausznice. Długie, pofalowane dzwonki. Pierś i sierpówki o fioletowym odcieniu. Trójkątny tułów. Płaska pierś. Słabo opierzona szyja. Opuszczone skrzydła. Krótki lub zbyt długi, prostopadle lub nisko noszony, zwarty ogon. Długie, grube, łupkowate lub żółte skoki. U kury: Duży, mocno pochylony grzebień. Zbyt mocno rozwarty, prostopadłe lub nisko noszony ogon.
Masa ciała do jednego roku: kogut 1,9-2,2 kg; min. 1,6 kg, max 2,7 kg; kura 1,5 – 1,8 kg, min. 1,3 kg, max 1,9 kg;
powyżej jednego roku: kogut 2,2 -2,6 kg; min1,9 kg, max 3,1 kg; kura: 1,8 – 2,2 kg, min 1,5 kg, max 2,7 kg
Nieśność roczna: 160
Barwa skorupy jaja: biała aż do kremowej.
Masa jaja: 55-60 g
Uznane odmiany barwne - złocistotoszyje:
Kogut: Głowa złoto-czerwona. Grzywa ciemno złoto-żółta z niewielkim czarnym rysunkiem wzdłuż stosin piór. Ramiona i plecy złoto-czerwone. Pokrywy skrzydeł złoto-czerwone z poprzecznym czarnym metalicznie błyszczącym lusterkiem. Siodło złoto-żółte z mało wyraźnym czarnym rysunkiem wzdłuż stosin piór. Piersi, boki i uda czarne. Brzuch szaro-czarny. Lotki I-go rzędu czarne z wąskim brązowym brzegiem zewnętrznej chorągiewki piór. Lotki II-go rzędu mają wewnętrzne chorągiewki czarne a zewnętrzne brązowe, na złożonym skrzydle tworzą jasno brązowy trójkąt. Ogon czarny z zielonym połyskiem.
Kura: Głowa złoto-brązowa aż do złoto-żółtej. Grzywa złoto-żółta z niezbyt szerokim czarnym rysunkiem wzdłuż stosin piór. Płaszcz - pióra na plecach, siodle, pokrywy ogona i skrzydeł brązowe z jasnymi stosinami i z drobnym czarnym przyprószeniem, które nie sięga do brzegów poszczególnych piór, przez co powstaje wrażenie bardzo wąskich mało wyraźnych obrzeżeń, które jednak nie mogą mieć złotawego połysku. Pióra na piersi łososiowe z jasnymi stosinami. Pióra na bokach brązowe z jasnymi stosinami. Uda i brzuch popielato-szare. Lotki I-go rzędu czarne lub szaro czarne. Lotki II-go rzędu mają wewnętrzne chorągiewki piór czarne lub szaro-czarne a zewnętrzne brązowe czarno przyprószone. Sterówki czarne
Duże błędy:
U koguta: Czerwono-brązowa lub jasno żółta grzywa. Brak rysunku wzdłuż stosin piór w grzywie. Brązowy kolor na piersi, bokach i udach. U kury: Czarna głowa. Bardzo mocno przerywany rysunek grzywy. Rozlane przyprószenie w górnych partiach grzbietu. Błyszczące złote obrzeżenia na grzbiecie i siodle. Brak rysunku wzdłuż stosin piór. Wyraźna rdza na piórach kryjących skrzydeł.
Oryginalna polska rasa, przystosowana dla warunków ekstensywnych hodowli. Pierwsze udokumentowane wzmianki pochodzą z 1879 roku. Po raz pierwszy wystawiona na krajowej wystawie we Lwowie w 1894 roku. Przez długi czas uchodząca za symbol polskości. Ma naturę pierwotną, na wpół dziką i dominującą. Nie zalecana do hodowli w pomieszczeniach zamkniętych.
Wrażenie ogólne:
Ptak typu średniego z niezbyt długim, trójkątnym tułowiem i średnio długim ogonem.
Cechy rasowości koguta:
- Głowa: Średniej wielkości, owalna.
- Dziób: Krótki, stosunkowo mocny, na końcu lekko wygięty, o barwie ciemnego rogu, spód jaśniejszy.
- Grzebień: Pojedyńczy, cienki, średnio duży z 6-7 równomiernie wyciętymi zębami (do 4 cm wysokości i 7 cm długości), prosto stojący, gładki, błyszczący, z chorągiewką lekko przedłużającą linię tyłu, nie powinien kłaść się na szyję.
- Policzki: Czerwone, pokryte nielicznymi piórkami.
- Zausznice: Czerwone, średniej wielkości, lekko podłużne, delikatnej budowy.
- Dzwonki: Średnio długie, gładkie, dobrze zaokrąglone.
- Oczy: Duże, o pomarańczowo-brązowej tęczówce z ciemniejszą obwódką.
- Tułów: Pełny, niezbyt długi, wpisany w trójkąt, lekko podniesiony.
- Szyja: Średnio długa, nieco w tył wygięta, z bogatą, opadającą na ramiona grzywą.
- Pierś: Pełna, szeroka, dość wydatna, stosunkowo wysoko noszona.
- Brzuch: Dobrze rozwinięty, pełny, obfity.
- Plecy: Dość długie, szerokie na całej długości, z boku zaokrąglone, do tyłu lekko pochylone, z bardzo dobrze wykształconym siodłem, w przejściu linii pleców w ogon widoczne jest załamanie.
- Ramiona: Szerokie i zaokrąglone.
- Skrzydła: Duże, z szerokimi lotkami, ciasno przylegające do tułowia, noszone równolegle do linii pleców.
- Siodło: Średnio szerokie.
- Ogon: Średnio długi, szeroki, bogato opierzony, noszony pod kątem 50-75 stopni, częściowo rozwarty, z niezbyt długimi, pochylony lekko w ku tyłowi, z długimi szablasto wygiętymi sierpówkami, pokrywającymi liczne szerokie sterówki.
- Uda: Stosunkowo silne, dobrze widoczne, przylegające.
- Skoki: Średnio wysokie, mocne.
- Palce: Dość krótkie, raczej drobne, u młodych osobników jasno zielonej barwy, ciemniejszych, u starszych nawet do barwy zielono-łupkowej.
Upierzenie: Bogate, dobrze przylegające.
Cechy rasowości kury:
Co do głównych cech są zgodne z kogutem z uwzględnieniem cech charakterystycznych dla płci. Jest mniejsza, ma grubszy tułów i bardziej rozbudowany brzuch. Grzebień stojący o 6-7 zębach. Ma mniejszy grzebień, wyprostowany. Szyja długa, prosta. Pierś wysunięta do przodu. Uda mocne. Ogon ma wyraźnie rozszerzony, noszony pod kątem 50- 60 stopni.
Duże błędy:
U koguta: Duża głowa. Długi, smukły dziób. Bardzo duży, ciężki obwisły grzebień. Kładąca się do tyłu chorągiewka. Duże zausznice. Długie, pofalowane dzwonki. Pierś i sierpówki o fioletowym odcieniu. Trójkątny tułów. Płaska pierś. Słabo opierzona szyja. Opuszczone skrzydła. Krótki lub zbyt długi, prostopadle lub nisko noszony, zwarty ogon. Długie, grube, łupkowate lub żółte skoki. U kury: Duży, mocno pochylony grzebień. Zbyt mocno rozwarty, prostopadłe lub nisko noszony ogon.
Masa ciała do jednego roku: kogut 1,9-2,2 kg; min. 1,6 kg, max 2,7 kg; kura 1,5 – 1,8 kg, min. 1,3 kg, max 1,9 kg;
powyżej jednego roku: kogut 2,2 -2,6 kg; min1,9 kg, max 3,1 kg; kura: 1,8 – 2,2 kg, min 1,5 kg, max 2,7 kg
Nieśność roczna: 160
Barwa skorupy jaja: biała aż do kremowej.
Masa jaja: 55-60 g
Uznane odmiany barwne - złocistotoszyje:
Kogut: Głowa złoto-czerwona. Grzywa ciemno złoto-żółta z niewielkim czarnym rysunkiem wzdłuż stosin piór. Ramiona i plecy złoto-czerwone. Pokrywy skrzydeł złoto-czerwone z poprzecznym czarnym metalicznie błyszczącym lusterkiem. Siodło złoto-żółte z mało wyraźnym czarnym rysunkiem wzdłuż stosin piór. Piersi, boki i uda czarne. Brzuch szaro-czarny. Lotki I-go rzędu czarne z wąskim brązowym brzegiem zewnętrznej chorągiewki piór. Lotki II-go rzędu mają wewnętrzne chorągiewki czarne a zewnętrzne brązowe, na złożonym skrzydle tworzą jasno brązowy trójkąt. Ogon czarny z zielonym połyskiem.
Kura: Głowa złoto-brązowa aż do złoto-żółtej. Grzywa złoto-żółta z niezbyt szerokim czarnym rysunkiem wzdłuż stosin piór. Płaszcz - pióra na plecach, siodle, pokrywy ogona i skrzydeł brązowe z jasnymi stosinami i z drobnym czarnym przyprószeniem, które nie sięga do brzegów poszczególnych piór, przez co powstaje wrażenie bardzo wąskich mało wyraźnych obrzeżeń, które jednak nie mogą mieć złotawego połysku. Pióra na piersi łososiowe z jasnymi stosinami. Pióra na bokach brązowe z jasnymi stosinami. Uda i brzuch popielato-szare. Lotki I-go rzędu czarne lub szaro czarne. Lotki II-go rzędu mają wewnętrzne chorągiewki piór czarne lub szaro-czarne a zewnętrzne brązowe czarno przyprószone. Sterówki czarne
Duże błędy:
U koguta: Czerwono-brązowa lub jasno żółta grzywa. Brak rysunku wzdłuż stosin piór w grzywie. Brązowy kolor na piersi, bokach i udach. U kury: Czarna głowa. Bardzo mocno przerywany rysunek grzywy. Rozlane przyprószenie w górnych partiach grzbietu. Błyszczące złote obrzeżenia na grzbiecie i siodle. Brak rysunku wzdłuż stosin piór. Wyraźna rdza na piórach kryjących skrzydeł.